Living...

Άφησε τη ζωή να σου προσφέρει ποικίλα αρώματα και όλες τις γεύσεις...

Να σε βυθίσει και να σε ανυψώσει..

στο σκοτάδι και το φως,

υπάρχει μαγεία και καημός...

Αν ταξιδεύεις με τα φτερά σου ανοιχτά,

αναπνέεις βαθιά, κοιτάς τον ουρανό, τα αστέρια του,

και ονειρεύεσαι όπως όταν ήσουν παιδί

τίποτα δε θα σε καταστρέψει 

αλλά καθετί θα σου χαρίζει και ένα αλλιώτικο συναίσθημα...

Η μουσική και ο χορός σου θα σε περικυκλώνουν,

οι εμμονές και οι ηδονές σου θα σε πλημμυρίζουν και θα καταλήγουν,

η ζωή είναι υπέροχη!

Ζήσε και ερωτεύσου ότι σε κάνει να γελάς, 

ότι κάνει το κορμί σου να τρέμει 

όχι από τρόμο αλλά από ευχαρίστηση...

Κάνε λάθη και μάθαινε,

αγάπα την μη τελειότητα,

ταξίδευε και μεγάλωνε,

και φίλα και αγκάλιαζε,

και τραγούδα και χόρευε,

πίνε και μέθα,

παραδώσου σε πάθη,

μη μετανιώνεις,

ρίσκαρε και χάνε..

Και δε θα νικηθείς ποτέ!

Εσύ

Είναι κάτι τέτοια βράδια, τέτοιες ώρες που ξεσπάς ξαφνικά σαν μπόρα στο μυαλό μου..

καθώς ξεκλειδώνω την εξώπορτα, αργά το βράδυ μες τη νύχτα, μετά από κρασί…

Σκέφτομαι πόσο θα θελα να μου ξεκλείδωνες τώρα την εξώπορτά σου να με αγκάλιαζες να μου χαμογελούσες.. 

Πόσο θα θελα να ξεκλείδωνες τον εαυτό σου και την καρδιά μου…

να μου δείξεις εσένα πραγματικά, εσένα και την αδυναμία σου που τόσο λαχταρώ…

Και ξεκλειδώνω και γυρίζω μόνη και  καπνίζω και σε σκέφτομαι..

Εσένα που πρέπει να τελειώσεις να κυριαρχείς το μυαλό μου, το μυαλό μου είναι δικό σου αιχμαλωτισμένο στα δίχτυα σου.. 

Και σε κοιτώ και δεν ξέρω πόσος χρόνος περνά…

Και μου φαίνεται πως από πάντα σε ήξερα και από πάντα σε ποθούσα…

Δε ξέρω όμως πως νιώθεις, δεν λες τι κρύβεις στην ψυχή σου για μένα… 

Μάλλον δεν θα πεις ποτέ.

Θα είναι και αυτό και εγώ κομμάτι μιας παράστασής σου..

Όχι, δε θέλω μόνο μια παράσταση, θέλω και πραγματικότητα με όλες τις παραστάσεις δικές μου.

Αλλά θα είμαι εδώ πάντα να σε συντροφεύω, να γράφω ποιήματα κρυφά για σένα και να ακούω τη μουσική σου… και να ονειρεύομαι.. 

Και να συνεχίσω να πιστεύω ότι υπάρχει εκεί έξω κάποιος να μου δείξει όλο τον κόσμο..