Παράξενη...

Να χτυπήσω την πόρτα σου,
να με βυθίσεις στο στέρνο σου,
βουβά να δακρύσω και να
αγγίξω το μάγουλό σου
με  δάχτυλα τρεμάμενα..
Γιατί δεν μπορώ άλλο,
να ξοδεύομαι
σε ομιλίες περιττές,
σε ήχους ξένους,
σε άδεια αρώματα...
Θέλω να σε δω,
να με καθησυχάσεις...
Να μου πεις "όλα θα πάνε καλά"
Άλλη μια μέρα...
Άλλη μια παράξενη μέρα...

Άλλη μια παράξενη μέρα..

Cherish the day

Κοίτα ψηλά, εκεί τον ουρανό...

Πάνω στην προκυμαία θα κοιμηθώ....

Να λούζει ο ήλιος το χαμόγελό μου...

Να χαϊδεύω τα μαλλιά μου...

Ακόμη και μακριά, είμαι εδώ να σε κρατώ...

Άνοιξε διάπλατα την αγκαλιά σου, 

μέσα της να κολυμπήσω...

Είμαι η θάλασσα, 

είμαι το κύμα που σκάει στο βράχο....

Και πετώ...

Η γλυκύτητα της πτώσης με μεθά...

Ξάπλωσε πάνω μου...

Στο ίδιο σύννεφο να χορέψουμε....

Σε μια στιγμή κρύβεται όλη η μαγεία...

A Dream Within A Dream...

Take this kiss upon the brow!
And, in parting from you now,
Thus much let me avow-
You are not wrong, who deem
That my days have been a dream;
Yet if hope has flown away
In a night, or in a day,
In a vision, or in none,
Is it therefore the less gone?
All that we see or seem
Is but a dream within a dream.

I stand amid the roar
Of a surf-tormented shore,
And I hold within my hand
Grains of the golden sand-
How few! yet how they creep
Through my fingers to the deep,
While I weep- while I weep!
O God! can I not grasp
Them with a tighter clasp?
O God! can I not save
One from the pitiless wave?
Is all that we see or seem
But a dream within a dream? 


Edgar Allan Poe 

Αυτό που λέω αγάπη...

Μπορείς τα βλέφαρα να κλείσεις ήσυχα

και ακόμη να βλέπεις το φως του..

Η πλάτη του ακουμπισμένη δίπλα σου, 

σε ζεσταίνει,σε καλεί να την αγκαλιάσεις..

Στον ώμο σου αποκοιμιέται σαν μικρό παιδί

και τον χαϊδεύεις..

Κρυφά μυρίζεις τα ρούχα του,

και ανυπομονείς να δεις τις γνωστές εκφράσεις του..

Με φιλιά σε ξυπνάει 

και σου λέει ότι είσαι όμορφη...

Τον φροντίζεις..

Σε ποθεί, σε γυρεύει, σε λαχταρά...

Βόλτες, εκδρομές, συζητήσεις..

Σου μαθαίνει νέες μουσικές..

Σε περιμένει, σε συμβουλεύει, σε παρηγορεί..

Η αγάπη είναι συναρπαστική,

έχει δάκρυα και γέλια,

έχει παιχνίδι και χορό...

Όταν είναι αμοιβαία, 

νιώθεις μοναδικός!!!

For my little prince C...

Ακόμη περιμένω...

Ακόμη περιμένω τη στιγμή που θα μπορώ να μιλώ για σένα,
την πόρτα που θα ανοίξεις και την ώρα που θα καθησυχάσουν οι χτύποι του ρολογιού..
Ακόμη περιμένω το σωστό χρόνο, όταν θα με κοιτάξεις και θα με δεις...
Ακόμη περιμένω το επόμενο λάθος μου, τη στιγμή που δε θα θέλω να καταλαβαίνω τα πάντα, που δε θα νιώθω την παραμικρή ενοχή και οι τύψεις μου θα δραπετεύσουν...
Ακόμη περιμένω ένα απόγευμα στο πάρκο, το επόμενο τσιγάρο..
Ακόμη περιμένω η ανάσα σου στο τζάμι να κρύψει τα αυτοκίνητα,
οι δρόμοι της πόλης να μου δείξουν που είσαι..
Ακόμη περιμένω το ταξίδι, το ποίημα που θα με πάει στη παραλία
και το κύμα που θα σκάσει στα πόδια μου...
Ακόμη περιμένω να εμφανιστεί ένα ουράνιο τόξο μέσα στη νύχτα,
το πεζοδρόμιο να μεταμορφωθεί σε ακρογιαλιά και η άσφαλτος να γίνει λιβάδι..
Ακόμη περιμένω ένα καπέλο στον άνεμο, το κόκκινο πουλόβερ...
Ακόμη περιμένω το ποτήρι με το κρασί, να μου κάνεις δώρο ένα ολόμαυρο δαχτυλίδι..
Ακόμη περιμένω να φανείς ειλικρινής μπροστά στον καθρέφτη σου, να ξεκολλήσεις από το πρόσωπό σου αυτό το βλέμμα,
Ακόμη περιμένω το ερωτηματικό να γίνει τελεία...
Ακόμη περιμένω να μ' αφήσουν να τους διηγηθώ την πραγματική μου ιστορία..
Ακόμη περιμένω οι εραστές να δείξουν τα πρόσωπά τους...
Ακόμη περιμένω εκείνη την αναπάντεχη συνάντηση,
ένα ξαφνικό χαμόγελο...
Ακόμη περιμένω εκείνο το βλέμμα σου που θα μου πει πως θέλεις να είμαι εδώ...
Ακόμη περιμένω ο τίτλος να δείξει τον έρωτα της στιγμής, μια κιθάρα κάτω από τα σεντόνια..
Ακόμη περιμένω να διαβάσεις τα χείλη μου πάνω στο μαντήλι που σου χάρισα...
Ακόμη περιμένω να μου αποκαλυφθείς...
Ακόμη περιμένω τους φίλους...
Ακόμη περιμένω οι άλλοι να μην ρωτούν γιατί σωπαίνω...
Ακόμη περιμένω να παραδεχτείς επιτέλους αυτό που θέλεις...
Ακόμη περιμένω η ματιά που έρχεται κατά πάνω μου να εξαφανιστεί,
τα χέρια μου να αγγίξουν τον ουρανό σου...
Ακόμη περιμένω το βρεγμένο πουκάμισο, τον πιο άγριο άνεμο...
Ακόμη περιμένω τα πουλιά πάνω από το καράβι,
η αλμύρα να ζωγραφίσει γαλάζια νησιά στην πλάτη μου...
Ακόμη περιμένω να υποδεχτείς το δάκρυ μου, την πρώτη μας ανάμνηση...
Ακόμη περιμένω το βλέμμα σου να γίνει άγγιγμα...
Ακόμη περιμένω η νύχτα, πνιγμένη στις μουσικές, να με καθησυχάσει...
Ακόμη περιμένω να με συγχωρέσεις...
Ακόμη περιμένω να πετάξω,
το κορίτσι αυτό να μη μεγαλώσει...
Ακόμη περιμένω τον τελευταίο χορό,

πριν ανάψουν τα φώτα...
Ακόμη περιμένω και πάλι από την αρχή..
Ακόμη περιμένω το άπειρο,
γιατί ο χρόνος δεν είναι αρκετός....
Ακόμη περιμένω...ακόμη
                                                                                                                                           

Αναίρεση

"Αναίρεση διαγραφής"...και τσουπ, εμφανίζεται και πάλι μια ολόλευκη σελίδα για να καταπιεί τις σκέψεις και τις εικόνες σου..Δεν τις ξέχασα, δεν τις ξεχνώ, μόνο τις εγκαταλείπω για λίγο, καθ' ότι το μυαλό μου και το σώμα μου καταπονούνται, καταδικάζονται, αντιστέκονται σε ένα στρόβιλο από κινήσεις, διαδρομές, λέξεις, φωνές, βλέμματα και χρώματα..

Στο τέλος, πέφτω ανάσκελα να αγναντεύω το ταβάνι που μου ψιθυρίζει "κλείσε τα μάτια σου, ξεκουράσου τώρα"!Και κοιμάμαι, κοιμάμαι βαθιά και βλέπω λίγα όνειρα, που το πρωί δεν θυμάμαι..

Αναίρεση λοιπόν,
διαγραφή επίσης,
πρέπει, ναι πρέπει!!

Να αναιρέσω την ματιά, τον ήχο, το άγγιγμα, το χτυποκάρδι, τον ιδρώτα,το άρωμα, τη ζήλια, το παραλήρημα, την αυτοϊκανοποίηση...

Να διαγραφούν κάθε λογής υπόνοιες και υπονοούμενα, αφού το ξέρεις δεν θα καταλήξει σε καλό.

Να μην αναιρέσω τη χαρά, τον ενθουσιασμό, την έκπληξη, τον πόθο, την περιπέτεια, την αγωνία, τη λαχτάρα, τον θαυμασμό...

Να μην διαγράψω τις σκέψεις και τις εικόνες μου..Είναι οι σκέψεις μου για αυτό τον κόσμο, οι εικόνες αυτής της ζωής που μου προκαλούν τη δίψα να τα κάνω όλα, να τα δω, να τα γευτώ!

Αναίρεση της αναίρεσης!

Δεν μετάνιωσα ποτέ και τίποτα για να το κάνω τώρα...