Παράξενη...

Να χτυπήσω την πόρτα σου,
να με βυθίσεις στο στέρνο σου,
βουβά να δακρύσω και να
αγγίξω το μάγουλό σου
με  δάχτυλα τρεμάμενα..
Γιατί δεν μπορώ άλλο,
να ξοδεύομαι
σε ομιλίες περιττές,
σε ήχους ξένους,
σε άδεια αρώματα...
Θέλω να σε δω,
να με καθησυχάσεις...
Να μου πεις "όλα θα πάνε καλά"
Άλλη μια μέρα...
Άλλη μια παράξενη μέρα...

Άλλη μια παράξενη μέρα..