Mοναξιά

Σ' αυτό το ταξίδι όλα επιτρέπονται.

Ό,τι φοβάσαι, ό,τι συχαίνεσαι κι οι πιο άρρωστες σκέψεις σου είναι εδώ...

Ανεβοκατεβαίνουμε σε μια σκάλα.

Πότε είμαι εγώ ψηλά και πότε εσύ - ίσως κάποτε συναντηθούμε...

μα για να γίνει αυτό ένας απ' τους δυο θα πρέπει να περιμένει.΄

Παίζουμε κυνηγητό.

Εγώ κυνηγάω εσένα κι εσύ εμένα.

Κι οι δυο μαζί τρέχουμε να ξεφύγουμε απ' τις σκιές μας.

Κλέβω κρυφά τη ζέστη των δαχτύλων σου κι εσύ ρουφάς δροσιά απ΄τα μαλλιά μου.

Δίνεις ό,τι έχεις; ή μόνο ό,τι δε φοβάσαι να χάσεις;

Ω ναι! έχω γευτεί την ευτυχία...

Ω! αναμφίβολα την έχω γευτεί...

Μπούρδες.

Φαίνεται πως δε συγκινούμαι εύκολα τελικά.

Απληστία.

Όλο θέλω κάτι περισσότερο.

Δε συμβιβάζεται κανείς με ό,τι έχει ήδη ζήσει.

Αδικία.

Ποτέ το "δίνω" δε συμφωνεί με το "παίρνω"

Έχω μια φίλη εδώ και πολλά χρόνια.

Προσπάθησαν πολλοί να μας χωρίσουν μα δε τα κατάφεραν.

Κακές παρέες... αλλά απ' το τίποτα...

Τη φίλη μου τη λένε Μοναξιά.

Εγώ και η Μοναξιά λοιπόν περνάμε την ώρα μας νιώθοντας ηδονή από την κατάκτηση μικρών μας στόχων.

Παραισθήσεις.

"μια σωστή ηδονή πρέπει να οδηγεί σε οργασμό"

Θες να εθιστούμε ο ένας στον άλλο;

ίσως αυτό να έδινε μια νότα ελπίδας...

Ξέρεις να λες παραμύθια;

Όχι σαν αυτά που λένε οι γιαγιάδες, όχι με καλό τέλος και διδάγματα...

Θέλω να ακούσω ένα παραμύθι για κάποιον που είχε ένα όνειρο,

ένα πολύ συγκεκριμένο όνειρο...

("Ταξιδιάρα ψυχή")