Το σημάδι...

Επιθυμώ να σε σφίξω στα χέρια μου,

να νιώσω την καρδιά να σπαρταράει κάτω από τα χείλη σου,
τις φλέβες μου να ξεχειλίζουν από το κόκκινο πάθος σου..

Η μυρωδιά είναι πλημμύρα ερωτική,

αύρα μυστική που με ταξιδεύει, 

με ζεσταίνει η λάβα του σώματός σου,

κι αιωρούμαι...

Πάρε το κορμί μου, 

εξάντλησέ το...

Είναι αδύναμο 

και τα δάχτυλα το μαγνητίζουν,
καρφώνονται μέσα μου

μεταμορφώνονται σε δέντρα ψηλά, 

ριζώνουν βαθιά και φυτεύουν άνθη στη σάρκα μου,
με σημαδεύουν...

Είναι ένα σημάδι οριζόντιο ανάμεσα στα φρύδια

και το γλείφει μια μοναξιά...

Ανεξίτηλο, παρήγορο, τέλειο...

Ενέργεια και οδύνη αντλώ από το σημάδι...

Το χαϊδεύω με τις ιδρωμένες παλάμες μου,

όταν η ίριδες των ματιών υγραίνονται
και τα χείλη αποζητούν την αλμύρα των δακρύων...

Πόσα ακόμη σημάδια...

1/12/2010